.
"تنها به عالم رویا مى شود دگر بار دید"
١٠سال با صبر و تلاش مستمر، مسیری پر فراز و نشیب را کنار هم گذراندیم برای پایدارى رویایى که باور کردیم و چه لحظه هاى پر شوری از کار با هموطنان بلوچ را تجربه کردیم.
دى ماه ۸۹ پس از سال ها، در مدرسه خودِخودمان، دیدارها را تازه کردیم و باز پشت همان نیمکت ها عهد بستیم که داشته هایمان را تا دورترین نقاط ایران تقسیم کنیم و کردیم.
گفتیم مى سازیم و ساختیم، ١٢ مدرسه دو کتابخانه و تجهیز ده ها کتابخانه در روستاهاى کوچک و دور، تهیه وسایل تحصیل و غیره
در بحران هاى طبیعى نیز هموطنان را هیچگاه تنها نگذاشیم.
هرچه رفتیم راه هموارتر و مقصد دورتر شد.
گویى که قرار نیست رویاى ما تمام شود
با تازه عاشقانى که از دل رویاى ما متولد شدند تا براى جاى جاى دشت هاى زادگاهشان رویا بیافرینند و بسازند.
بچه هاى جامع تبریک به شما
آنچه را که اندیشه کردید
تحقق بخشیدید...
تا امروز که با دانش آموزان مدارس جامع دشتیارى، توانمندتر از قبل با محرومیت بجنگیم.
